پرش به محتوا

آندره مالرو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آندره مالرو
آندره مالرو در سال ۱۹۷۴
اولین وزیر فرهنگ فرانسه
دوره مسئولیت
۳ فوریه ۱۹۵۹ – ۱۹۶۹
پس ازایجاد پست
وزیر اطلاع‌رسانی
دوره مسئولیت
۱۲ ژوئن ۱۹۵۸ – ۷ ژوئیه ۱۹۵۸
اطلاعات شخصی
زاده۳ نوامبر ۱۹۰۱
پاریس
درگذشته۲۳ نوامبر ۱۹۷۶ (۷۵ سال)
کرتی
ملیت فرانسه
همسر(ان)کلارا گلداشمیت، ژوزت کلوتیس، ماری مادلن لیو
فرزندانفلورنس، پیر گوتیه، ونسان
پیشهسیاستمدار
تخصصنویسنده، منتقد هنری
جایزه‌هاجایزه گنکور (۱۹۳۳)
فعالیت‌هاتأسیس خانه فرهنگ در سراسر فرانسه
امضا

آندره مالرو (به فرانسوی: André Malraux) (زاده ۱۹۰۱ - درگذشته ۱۹۷۶) نویسنده، منتقد هنری و سیاست‌مدار فرانسوی و عضو مقاومت فرانسه بود.

زندگی

[ویرایش]

اوان زندگی

[ویرایش]

مالرو در ۳ نوامبر ۱۹۰۱ در پاریس به دنیا آمد. پدر و مادرش وقتی او خردسال بود جدا شدند و بعد طلاق گرفتند. مالرو نزد مادرش بزرگ شد و به مدرسه زبان‌های شرقی رفت. آندره دانش‌آموز خوبی نبود و نتوانست سال آخر دبیرستان را به پایان برساند. به منظور امرار معاش به کار خرید و فروش کتاب‌های نایاب و همکاری با دکه‌های کتابفروشی کنار رود سن روی آورد. در ژوئن ۱۹۲۱ با دختری به نام کلارا گلداشمیت آشنا شد و علی‌رغم موافق نبودن خانواده مرفه یهودی-آلمانی کلارا با هم ازدواج کردند. زوج جوان به خرید و فروش سهام پرداختند و علی‌رغم سود اولیه، با سقوط نرخ سهام ورشکست شدند.

هندوچین

[ویرایش]

پس از این واقعه و در ۲۱ سالگی با همسرش به کامبوج رفت. در مدت اقامتش در هندوچین از سیاست استعماری فرانسه در آن ناحیه آزرده بود و به تأسیس روزنامه‌ای بنام «هندوچین در زنجیر» کمک کرد. پس از بازگشت به فرانسه چند رمان نوشت و برای رمان وضعیت بشری که در مورد قیام کمونیستی شانگهای بود جایزه گنکور را دریافت کرد. در ۱۹۳۰ به گروه باستان‌شناسانی پیوست که در ایران و افغانستان کار می‌کردند، در همین سال پدرش نیز خودکشی کرد که ضربه سختی به او وارد آورد.

جنگ

[ویرایش]

با شروع جنگ داخلی اسپانیا به نیروهای جمهوری‌خواه پیوست و خلبان شد. دو بار در نبرد برای دفاع از مادرید در برابر حمله فالانژیست‌ها زخمی شد.

در جنگ جهانی دوم رانندهٔ تانک بود و دستگیر شد، ولی توانست فرار کند و به نیروهای مقاومت فرانسه بپیوندد. در ۱۹۴۴ گشتاپو او را دستگیر کرد، ولی زنده ماند و به کمک نیروهای مقاومت آزاد شد. پس از جنگ از دولت فرانسه مدال مقاومت و صلیب جنگ و از دولت بریتانیا نشان خدمت برجسته را دریافت کرد.

وزارت

[ویرایش]

شارل دوگل او را به سمت وزیر اطلاع‌رسانی منصوب کرد. در این دوره آثاری در مورد هنر و فرهنگ منتشر کرد. پس از سقوط دولت دوگل به زندگی شخصی بازگشت. از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۴، مالرو کتاب ۳ جلدی موزه خیالی پیکرتراشی جهان را به چاپ سپرد. در سال ۱۹۵۸ هنگامی که دوگل مجدداً قدرت را به دست گرفت مالرو وزیر فرهنگ فرانسه شد. در این سمت او به تأسیس خانه فرهنگ در سراسر فرانسه پرداخت.

مرگ

[ویرایش]

آندره مالرو در ۲۳ نوامبر ۱۹۷۶ در کرتی نزدیک پاریس درگذشت.

میراث و افتخارات

[ویرایش]

ماریو بارگاس یوسا، او را نویسنده‌ای دانست که بر نگارش اثرش عصر قهرمان تأثیر گذاشت.[۱] یوسا همچنین بیان کرد که آثارش را «با شور و شوق فراوان» می‌خوانده: «شاید در تمام صحنه‌هایی که در عصر قهرمان اعمال جمعی یا زندگی دانش‌آموزان را همچون جامعه‌ای وصف کرده‌ام، صحنه‌هایی از رُمان‌هایی مالرو را در نظر داشته‌ام که صحنهٔ جمعه را توصیف می‌کند. به نظر من در نوشتنِ جنبه‌های جمعی زندگی، رُمان‌نویس بزرگی بود.»[۱]

آثار

[ویرایش]

رمان

[ویرایش]

تاریخ هنر

[ویرایش]

سایر آثار

[ویرایش]
  • قلمرو فارفلو
  • جنگ با فرشته، گردو بن‌های آلتنبورگ (۱۹۴۸–۱۹۴۳)
  • ضد خاطرات (۱۹۶۷)
  • دوران خواری
  • امید

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پانویس

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ بارگاس یوسا، ماریو (اسفند ۱۳۷۷). واقعیت نویسنده. ترجمهٔ مهدی غبرائی. تهران: مرکز. ص. ۷۵. شابک ۹۶۴۳۰۵۴۲۲۵. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]